เขาบอกว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม ต้องอยู่กันเป็นกลุ่มก้อนเพื่อเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน ผมก็ชอบสังคมบ้างไม่ชอบบ้าง แล้วแต่ว่าความขี้รำคาญจะมาถึงเมื่อใด ผมมักเห็นคนรอกันไปรอกันมาแบบทำตัวไม่ถูกเพื่อจะออกเดินไปด้วยกัน ผมไม่ชอบการรอคอยเพราะมันเสียเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์ด้วยการเอาชีวิตไปผูกไว้กับคนโน้นคนนี้จะด้วยความเก้อเขินกับสิ่งแปลกใหม่ ความไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี ผมถือว่าคนเราหลายๆเรื่องสามารถทำสำเร็จได้ด้วยตัวเองโดยพี่งพาคนอื่นน้อยที่สุด และเราแต่ละคนก็มีความชอบ มีแนวทางในการดำเนินเรื่องราวต่างๆเหล่านั้นในวิธีและวิถีของตนเอง การที่คนเราชอบเดินห้างเหมือนกันไม่ได้หมายความว่าเราชอบดูของสิ่งเดียวกัน คนหนึ่งอาจใช้เวลากับบางสิ่งในห้างนานมากกว่าคนอื่น หรือมีเป้าหมายในการไปห้างเพื่อบางเรื่องอย่างเจาะจงเท่านั้น บางคนชอบไปพิพิธภัณฑ์ ชอบไปแกลเลอรี แต่คนเหล่านั้นไม่ได้มีความสนใจในสิ่งของที่จัดแสดงเหมือนกัน หรือในมุมมองเดียวกันเสมอไป บางคนไปเพื่อหาความรู้ บางคนไปเพื่อทำรายงาน บางคนไปเพื่อตามกระแสและทำคอนเทนต์มาโพสต์ ฯลฯ ผมจึงรู้สึกว่าในเรื่องแบบนั้นเราควรมีอิสระในการทำกิจกรรมของเราโดยไม่ต้องกอดกันไปเป็นพรวน รอคนโน้นทีคนนั้นที เป็นการรอแบบไร้จุดหมายและคนขี้รำคาญไม่ได้รู้สึกสนุกด้วย แต่ถ้าเมื่อไรที่จุดมุ่งหมายของการไปเป็นกลุ่มเพื่อใช้ชีวิตด้วยกัน กินดื่ม ดู พูดคุย ถ่ายรูป ลักษณะกิจกรรมแบบนี้ก็ควรโฟกัสที่ความสัมพันธ์กลุ่มมากกว่าสิ่งที่เราสนใจ
ผมมีนาฬิกาโบราณอยู่หลายเรือน แต่ละเรือนมีปัญหาต่างกันออกไป เดินเร็วไปบ้าง ไม่เดินบ้าง ผมฉีดน้ำมันหล่อลื่นผิดบ้าง ปัญหาของมันต้องการช่างที่ชำนาญไม่เหมือนกัน คุ๊กคูชักโซ่เขาพาผมไปหาช่างคนหนึ่ง คุ๊กคูอิเลคทรอนิกซ์ผมต้องไปหาคนกลางอีกสองคนเพื่อเอานาฬิกาที่มีปัญหาฝากไปถึงช่างตัวจริงที่ดูแลคนไข้ติดเตียงถึงสองคนในบ้าน ร้านขายของเก่าเป็นสังคมที่ผมพึ่งพาได้เสมอ ความสัมพันธ์ในสังคมแบบนั้นเกิดจากการยิ้มทักทายกันเหมือนพบหน้า การพูดคุยถามถึงที่มาที่ไปของสินค้าต่างๆในร้านโดยที่เราไม่จำเป็นต้องเป็นลูกค้าเขาเลยก็มี บางครั้งขอแค่ถ่ายรูป ผมเดินไม่กี่ครั้งเขาก็จำหน้าได้เท่ากับเราเป็นลูกค้าของเขาแบบอ้อมๆ บางครั้งผมซื้อของเขาชิ้นเดียวแต่ผมได้บริการจากเขาในเรื่องต่างๆเป็นบริการชนิดตลอดชีวิตก็มี คำถามที่ผมถามบ่อยคือนอกจากมาขายที่นี่แล้วไปขายที่ไหนอีก มีตลาดที่ผมไม่เคยทราบมาก่อนอีกมากมาย และเมื่อสนิทกันเขาจะบอกว่าเขาได้แหล่งสินค้าจากที่ไหน ต้องไปวันไหนให้รีบไปตั้งแต่กี่โมง เพื่อนอีกประเภทหนึ่งผมไม่เคยพบหน้า เขาสิงสถิตย์ออนไลน์ ผมไปซื้อตะเกียงมาจากคนขายออนไลน์คนหนึ่ง เมื่อพบว่าตะเกียงมีปัญหาบางอย่างที่แผมแก้ไขไม่ได้ ผมสอบถามเข้าไปในชุมชน มีพ่อค้ามากหลายที่ผมไม่เคยซื้อตะเกียงด้วยเข้ามาตอบ บางคนโทรศัพท์เข้ามาติดต่อพูดคุย และผมพบว่าพวกเขาแต่ละคนก็มีประสพการณ์เยอะและให้คำตอบเราในมุมมองของเขา ส่วนหนึ่งบอกผมให้เอาตะเกียงไปหาเขา เขาจะแก้ไขปัญหาให้ มันเป็นปัญหาขี้ปะติ๋ว เขาไม่คิดเงิน แล้วเราก็กลายเป็นคนรู้จักกันพูดคุยผ่านสังคมออนไลน์
ผมเล่นเครื่องเสียงทั้งที่เป็นโซลิดสเตทรุ่นใหม่และของเก่ายุคปี 70-80 อีกส่วนหนึ่งเป็นหลอดสูญญากาศ
ปัญหาของเครื่องเสียงที่ใหญ่ที่สุดคือช่างซ่อม
ถ้าเป็นเครื่องเสียงมีประกันห้างก็น่าจะวางใจได้ เขาซ่อมโดยการถอดเปลี่ยนทั้งแผงทั้งบอร์ดไม่มีการซ่อมเฉพาะจุดเหมือนก่อน
แต่ผมเจอเครื่องเสียงที่เขาถอดตัวแทนจำหน่ายในประเทศออก
มันอยู่ลอยๆไม่รู้จะไปหาใครก็มี ก่อนนี้ผมคิดแต่ว่าศูนย์ของเครื่องเสียงแบรนด์ไหนก็รับซ่อมเฉพาะของแบรนด์เขา
แต่พ่อค้าของเก่าบอกผมว่าเขารับประกันสินค้าให้ผม 6 เดือน สินค้ามือสองเขานำเข้ามาจากฮ่องกงแต่ตรวจเช็คจากศูนย์ไทย
ผมถามว่าศูนย์ไหน เขาบอกชื่อของอีกแบรนด์หนึ่งมา
การพูดคุยครั้งนั้นทำให้ผมทราบว่าทั้งโควิดและพิษเศรษฐกิจ ศูนย์บริการต้องหาลูกค้ามาพยุงสถานะไม่เช่นนั้นช่างตกงานหมด
การซ่อมแบบนี้ช่างจะมีรูปภาพวงจรและเช็คเปลี่ยนตัวไอซีไม่ได้เปลี่ยนยกแผง บางเครื่องผมยกไปศูนย์บริการตัวแทนโดยตรงเขาบอกว่าเกินสิบปีไม่มีอะหลั่ยแล้ว
(พวกถนัดเปลี่ยนทั้งบอร์ด) แต่ผมส่งไปศูนย์อื่นเขาซ่อมให้ได้ เครื่องเสียงยุค
70-80 ของผมยกเข้าศูนย์ไปหลายครั้งแล้ว มีบ้างที่ช่างหมดปัญญาเพราะไม่ใช่แบรนด์ตลาดของบ้านเราและช่างหารูปวงจรไม่ได้
มีพ่อค้าเครื่องเสียงไม่น้อยที่ผันตัวมาจากนักเล่นมาก่อน
พ่อค้ากลุ่มนี้เก่งเพราะลองผิดลองถูกเล่นมาตั้งแต่ยังเรียนหนังสือ
อย่างที่ผมเล่าว่าซื้อสินค้าชิ้นเดียวบริการทั้งชีวิตนี้เป็นเรื่องจริง พ่อค้าที่ดีจะต้องรู้จักสินค้าของตัวเองดี
เขาจะรู้ข้อดีข้อด้อย เวลาเขาขายของเขาจะหลีกเลี่ยงการพูดถึงข้อด้อย
แต่ถ้าเรารู้จักกันมากขึ้นจากความคิดแต่จะขายอย่างเดียวกลับกลายมาเป็นแนะนำให้ลูกค้าตัดสินใจเอง
บางทีเขาจะขายของที่แพงกว่าหรือกำไรดีกว่าให้กับลูกค้าได้ คนขายเป็นคนที่ผมขอคำปรึกษาเขาบ่อยที่สุด
ผมมักถามพ่อค้าเรื่องเดียวกันเพื่อทวนสอบจากพ่อค้าอีกคนหนึ่ง
หรือปรึกษาพ่อค้าที่ต้องบริการตลอดชีวิตบ่อยๆก็มี
พ่อค้าบริการตลอดชีวิตมักมีคำแนะนำที่เราคาดไม่ถึง เขาสอนการใช้หูเลือกเครื่องเสียง ฟังอย่างไร ให้จับประเด็นไหน คุยกันไม่กี่ครั้งเขาจะจับจุดความชอบของเราได้
ทำให้ชีวิตเราง่ายขึ้นเยอะ ข้อดีคือเราได้เพื่อน
ได้ที่นั่งแอร์เย็นๆฟังเพลง มีเครื่องดื่มบริการ และนำไปสู่พูดคุยกันเรื่องอื่นๆ
แหล่งซื้อขายเครื่องเสียงเก่าและแผ่นเสียงอยู่ที่ห้างฟอร์จูน มีหลายร้านที่ผมแวะไปเดินเตล็ดเตร่ มีร้านที่พร้อมบริการตลอดชีวิต
ร้านที่เดินดูอย่างเดียวแต่เจ้าของชอบคุยกับลูกค้ามาก ร้านที่พ่อค้าฝากของไว้ให้ผมแวะไปรับกับเพื่อนของเขา
เมื่อเข้าไปในร้านแถบนี้ เราจะได้พูดคุยกับคนที่มีความสนใจเหมือนกันโดยปริยาย เขามาเพื่อคุยกับเราแค่ครั้งเดียวและเราก็ไม่เจอกันอีก บางทีเขาจะช่วยเจ้าของร้านแนะนำก็มีเยอะ ครั้งแรกที่ผมไปเลือกหาเครื่องเล่นแผ่นเสียงเก่าก็ได้ลูกค้าในร้าน
3-4 คนนี่แหละที่รุมกันแนะนำช่วยผมเลือกอย่างเกินความอบอุ่น
ผมเลือกได้เครื่องเล่นแผ่นเสียงที่ผมคิดว่าผมชอบในตอนนั้นกลับมา ผ่านไปหลายปีสุดท้ายแล้วผมขายเครื่องเล่นนั้นไปและหันมาเลือกสิ่งที่พวกเขาแนะนำ น่าขันนะที่ผมไม่เชื่อประสพการณ์ของพวกเขาแต่แรก ผมมีร้านซื้อแผ่นเสียงเจ้าประจำหลายร้าน มีลูกค้าหลากประเภทก็จริง
แต่เจ้าของร้านมักแนะนำให้ลูกค้ารู้จักกันโดยเฉพาะแนะนำลูกค้าชั้นเซียนที่เล่นแผ่นเสียงมานานเกิน
20 ปีให้ผมรู้จัก แต่ละคนขั้นกูรูวิจารณ์แผ่นได้ชนิดผมอ้าปากค้าง
จะถูกผิดคลาดเคลื่อนบ้างก็เอาไว้ให้ประสพการณ์ของเราตัดสินในวันหลัง
แต่คำแนะนำการอ่านป้ายและข้อความต่างๆ ฉลากสี บนปกแผ่นเสียงเป็นสิ่งที่ผมถือว่ามีคุณค่ามาก
มันเกี่ยวข้องกับคุณภาพการบันทึกเสียง
แผ่นที่ผลิตในอเมริกา ยุโรป และญี่ปุ่น จากมาสเตอร์แรกที่ส่งไป แม้จะหน้าปกเดียวกัน
ค่ายเพลงเดียวกัน แต่มาจากต่างโรงงานสุดท้ายแล้วเสียงออกมาไม่เหมือนกัน
เกิดการปรุงแต่งเพื่อให้เข้ากับรสนิยมของผู้คนในแต่ละทวีป
ผมจำความได้ผมก็เห็นกล้องถ่ายรูปในบ้านให้ผมจับและบิดเล่นได้ตามใจชอบ ผมถ่ายรูปครั้งแรกตอนอายุ 10 ปี ห่างหายไปกลับมาถ่ายรูปอีกครั้งหลังจากเรียบจบมหาวิทยาลัยอายุ
24 ปีและอยู่กับกล้องถ่ายรูปมาโดยตลอด มีกล้องถ่ายรูปทั้งกล้องฟิล์มและกล้องดิจิทัล พอมีประสพการณ์ถ่ายรูปบางประเภทระดับสมัครเล่นกึ่งจริงจัง ถือได้ว่ามีความรู้ระดับพื้นฐานของหลักการถ่ายภาพ
แต่ก็ใช่ว่าผมจะรู้ทุกเรื่องและเคยใช้อุปกรณ์ถ่ายภาพทุกชนิด
ผมแค่อาศัยการเล่นสนุกจากมันไปวันๆเฉพาะสิ่งที่ตัวเองชอบโดยไม่ได้ใช้อุปกรณ์ให้คุ้มค่าประกอบเป็นอาชีพ สิ่งที่ผมไม่รู้
ผมก็ต้องอาศัยเพื่อนที่เขาอยู่ในอาชีพ เป็นนักเดินทางรอนแรมถ่ายภาพเขียนบทความเป็นคนให้คำแนะนำ ซึ่งก็ได้รับคำอธิบายแบบจะแจกแจง ทราบข้อดีข้อด้อยอุปกรณ์แต่ละประเภท
การต่อยอดนำอุปกรณ์ไปใช้งานอื่นๆ
นอกเหนือไปจากเทคนิคการถ่ายภาพต่างๆอย่างไม่หวงความรู้ ผมพอจะถ่ายดาวได้ หมุนดาว ภาพบุคคล ภาพแคนดิต
ก็เพราะได้ออกทริปด้วยกัน คำตอบหลายอย่างที่ผมได้ค้นไม่เจอในอินเตอร์เนต
เป็นคำตอบจำเพาะเรื่องจากคนที่มีประสพการณ์เท่านั้น การถ่อมตัวถ่อมใจว่าเราไม่รู้เป็นเรื่องสำคัญ การมีคนให้ถามก็เป็นเรื่องสำคัญ
และการรู้ว่าเราควรจะเรื่องนั้นกับใครก็ยิ่งสำคัญ ขาดเรื่องใดเรื่องหนึ่งไม่ได้เลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น